Sinds de zomer zijn er meer vacatures dan werklozen . Daarmee is de arbeidsmarkt uitzonderlijk krap. Dat lijkt goed nieuws voor mensen die moeilijker aan een baan komen, zoals vijftigplussers, gehandicapten en mensen met een migratieachtergrond. Maar dat valt tegen, schrijft NRC.
Harde cijfers ontbreken nog, maar er zijn wel indicaties. Zo blijkt uit een recente enquête onder leden van vakbond CNV dat de helft van de ruim 270 ondervraagde werkloze 45-plussers nog steeds veel afwijzingen krijgt. Ook onder gehandicapten is structurele werkloosheid. Volgens de laatste CBS-cijfers had in 2017 bijna 10 procent van de mensen met een arbeidshandicap geen baan, maar zocht daar wel actief naar. Onder de gehele beroepsbevolking was dat 4,5 procent.
Minder kans met een migratieachtergrond
Uit recent onderzoek naar discriminatie bij sollicitaties blijkt dat mensen met een migratieachtergrond gemiddeld minder kans hebben om uitgenodigd te worden. Opvallend is dat bij vacatures in tekortsectoren, zoals IT en techniek, even veel discriminatie voorkomt als in sectoren waar geen tekorten zijn. Een IT’er met een migratieachtergrond heeft wel betere baankansen dan een administratief medewerker. Maar alsnog heeft hij 20 à 30 procent minder kans dan een IT’er met een Nederlandse achtergrond.
De onderzoekers verwachten dat ook de baankans van mensen met een migratieachtergrond in deze tijden van krapte zal verbeteren, want die kans verbetert voor iedereen. Maar hun achterstelling zal voorlopig niet veranderen.
Tijd voor nieuwe normen
Volgens Joop Schippers, hoogleraar arbeidseconomie aan de Universiteit Utrecht, wordt het tijd dat werkgevers op een andere manier gaan nadenken. ‘Niet vanuit de vacature die je hebt, maar vanuit de werkzoekenden die beschikbaar zijn’, zegt hij tegenover NRC. ‘Een gemotiveerde vijftigplusser die te weinig ervaring heeft? Die leiden we op. Een gehandicapte die niet aan alle vacature-eisen voldoet, maar wel een aantal nuttige taken kan uitvoeren? Dan verschuiven we wat taken binnen het team.’
Schippers heeft hoop dat werkgevers inclusiever gaan denken. De aanhoudende krapte dwingt hen daartoe, maar ook de normen in de samenleving veranderen. Zoals mensen in de jaren zestig moesten wennen aan vrouwelijke buschauffeurs, kunnen mensen volgens hem ook wennen aan een vitale werknemer van 60 jaar. ‘En als bedrijven voor het eerst iemand met een migratieachtergrond aannemen, kunnen ze daar positieve ervaringen mee opdoen en die verspreiden.’